خاطرات کودکی صدرا

الان حدود یک ماهه که چیزی ننوشتم. علتش این هست که من معمولا دوست دارم موقعی بنویسم که یک حس رضایت نسبی داشته باشم و موقعیتش پیش نیامده.. حس می کنم از همون سی ماهگی دیگه خیلی شیطون شدی و یه حس استقلال طلبی داره در وجودت رشد می کنه. همینطور یک روحیه پسرانه که من کاملا باهاش بیگانه ام و نمیدونم اسمش را چی بگذارم؟ خشونت، لجبازی، خودرایی... می دونم که کلمه های قشنگی نیستند ولی خوب مرحله ای از دوران رشد خیلی از پسرهاست. قبلا که بچه نداشتم من اگر یه پسری را می دیدم که کنترلش برای مامان باباش سخته می گفتم حتما درست باهاش رفتار نکردند ولی الان که شما هم به اون سن رسیدی میبینم که نه حتی اگر صحیح ترین اصول تربیتی را هم پیش بگیریم باز هم این مشکلات پیش...